Family ของฉัน

สวัสดีค่าา วันนี้ว่างมาก ว่างทั้งวัน จริงแล้วก็ว่างทุกวันเพราะปิดเทอม (เป็นการปิดเทอมที่แสนทรมาน เพราะต้องรอลุ้นผล Admission T-T) เอาละๆ ไหนก็ว่างแล้วค่ะ จะมาเผา เอ้ยเล่า เรื่องไอ่เหม่งตั้งแต่เกิด ยันปัจจุบัน อิอิ ตอนนี้ก็อยู่กันมา 10 เดือนเต็ม  

สมัยเอ๊าะๆ เจอกันครั้งแรก (เค้าเป็นน้องเล็กสุดของคอก) ออกแนวหวาดกลัวผู้คน >o<


พอไปจองตัวไว้ กลับมาทุกคนก็ดีใจ ขะมักขเม้นรีบสร้างบ้านให้ เหม่งตัวน้อยอยู่



ก่อนไปรับดัน มีเรื่องให้แม่มันต้องเข้าโรงพยาบาล ซะงั้น ก่อนไปรับจริงๆ (ขอบอกว่าแอบดื้อ จะไปรับให้ไ้ด้ ไม่ยอมเลื่อนวันเด็ดขาด  ) สู้ตาย



แล้วก็ได้ไปรับ สมใจอยาก กลับบ้านทั้งหมาทั้งคน มาถึงบ้านก็มาฉี่ใส่พรหม ไดรท์กอล์ฟพ่อ ซะเลย ซ่ามากก หึหึ



ท่านอนท่านี้ ของตาย


เริ่มโตแฮะๆ หน้าเริ่มเปลี่ยนไป 


ไปเที่ยวววว ยี้ฮ้า ชอบๆๆๆๆ ลั้ลล๊า สุดๆ



ถึงแล้วๆ นี่คือที่พักของเราค่ะ เค้าอนุญาติให้นำสุนัขเข้าไปพักด้วยได้ โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเลย ถูกใจมากๆ เป็นที่พักจังหวัด ชลบุรีค่ะ 



เอ๊ะ ใคร นั้นไง! มีเพื่อนมาแจม (ที่รีสอร์ท จะมีที่ให้ทำธุระส่วนตัวของเด็กๆด้วย พอทำธุระเสร็จ เราก็ควรจะเก็บให้เรียบร้อย เค้าจะได้ให้ สี่ขาแบบพวกผมมาพักผ่อนหย่อนใจต่อไปนะงับบ  )



ผ่านไป เดือนนึง เหม่งก็ไม่สบาย กระวนกระวาย ที่สุดในชีวิต น่าสงสารมาก เพราะป่วยแบบไม่รู้สาเหตุ เดาไม่ถูกทางเลย ไม่ใช่สักอย่าง ตรวจไปหลายอย่างเลย 

X ดูว่ากินอะไรเข้าไป รึป่าวก็ไม่มี  



จบด้วยการให้น้ำเกลือ (เหมือนปีกจะงอก)
พอเิริ่มอาการดีขึ้น ก็เริ่มขี้อ้อน ลูกอ้อนเยอะมาก เช่น อ้อนให้หยอดแบรนด์ อ้อนไม่ยอมหวีขน บ่นๆๆๆ ที่สำคัญ อ้อนขอนอนด้วย ทุกคืน 
ถามว่าใจอ่อนมั้ย ตามสเต็ปเลยค่ะ 

 

พอรักษาตัวและกลับมาแข็งแรง (เริ่มทำลายข้าวของได้แล้ว) ก็กลับมาทำกิจวัตรประจำวัน คือการออกกำลังกาย ตอนเย็นนั้นเอง



เพื่อนไอ่เหม่งชื่อ โอโม่ค่ะ มาออกกำลังพร้อมกันบ่อยๆ



เล่นกันแบบ เบา เบา (เบามากกอ่ะ  )




เวลาก็ล่วงเลยมา 10เดือน เห็นพฤติกรรมกันหลายๆอย่าง แต่ที่สังเกตุได้อย่างชัดเจน คือ "ทำหน้า ทำตา"

ชอบทำหน้า ทำตาเหมือนตื่นเต้นตลอดเวลา O,O





ทำหน้าแบบนี้เรียกว่า เนิ๊ดดดแล้ว 



เห็นแมว ก็ทำหน้าแบบนี้ O.O



เห็นมิ๊ ก็ทำหน้าแบบนี้ (กวนนน)



ไม่อยากเห็นใคร ก็ทำหน้าแบบนี้



นี่แหละฮีโร่(ไอ่เหม่ง) ของเราเองค่ะ