บ้านของพวกเรา

 สวัสดีค่ะทุกๆคนหนูเด็กหญิงอายุ 12 ย่าง 13 ปี ชอบการเลี้ยงสุนัขมากๆ เพราเป็นลูกคนเดียวไม่มีเพื่อนเล่น มีสุนัขอยู่หลายตัวหลายพันธุ์ ร่วมถึงเจ้าลัคโก้ และ เบโม่ สุนัขพันธุ์มินิเจอร์ด้วยทุกๆวันเวลาเศร้า เหงา โกรธ ซึ้ง สนุก เฮฮา หรืออะไรต่างๆเราจะมาคุยกันและระบายให้เค้าได้รับรู้ เค้าก็จะมาคอยนั่ง คอยเลีย คอยแสดงกริยาต่างๆให้เราได้รับรู้ว่า "เจ้านายไม่เป็นไรนะ" จนกระทั่งความอยากมาเยือนได้พบกับสุนัขพันธุ์ชิวาวาตัวหนึ่งใครนะหรอ... ก็น้องเดย์ม่อนเพื่อนรักไง เมื่อพบเห็นและำได้เล่นจึงตัดสิ้นใจเอาเค้ามาเป็นเพื่อนร่วมสาบานกับเรา เมื่อมาถึงทุกคนที่บ้านชอบ และเล่นกับเค้า ทั้งๆที่สุนัขที่บ้านไม่เคยจะเหลียวแลเลย เป็นอะไรที่น่าน้อยใจแทนน้องลัคโก้กับเบโม่มากอยากรู้ไหมค่ะว่าทำไม... ทำไมนะหรอ ก็ตัวเองเคยโดนมาก่อนและหลายครั้งจนเคยรู็สึกน้อยใจตัวเองและคิดจะฆ่าตัวตาย ฮาฮ่า แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะ ตัวเองยังไม่กล้าจะทำร้ายตัวเอง หรือ คิดจะไปยืนขอบด่านฟ้า หรือแม้กระทั่งจับเชือกผูกคอต่าง ฮาฮ่าเป็นเรื่องที่น่าตลกมากเลยเนอะค่ะ อ่าๆเข้าเรื่องกันต่อดีกว่าเนอะ ผ่านไปสองวันกลังจากกลับบ้าน "เดย์ม่อน เดย์ม่อน อยูไหนเดย์ม่อน เดย์ม่อน" หลังจากที่ตามหากระวนกระวายกันทั้งบ้าน... ก็ไม่เจอ น้องเดย์ม่อนหายไปพร้อมกับแมวหนึ่งตัว.....หลังจากเวลาผ่านไป 2 วันก็เจอน้องเค้าหนูทั้งวิ่งทั้งเค้าไปกอดคุยกับเค้าด้วยความห่วงใย "หนูไปไหนมา แม่คิดถึงและเป็นห่วงหนูมากนะ" วันนั้งเค้ารู็สึกออนโยนและออนแอเต็มทน จึงนำเค้ามานอนด้วยหลายวันจนกระทั่งต้องพาน้องไปโรงพยาบาล ขณะที่หนูไปโรงเรียน  คุณพ่อกับคุณแม่ก็พาน้องเดย์ม่อนไปนอนโรงพยาบาลหลายวัน หมดไปเยอะกว่าฆ่าตัวน้องอีกค่ะ เมื่อคิดว่าอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์เพราะน้องเค้าเป็นโรคไข้หัดค่ะ เมื่อนำเค้าไปไว้ที่บ้านวันรุ่งขึ้นหนูก็ต้องไปเค้าค่าย... "ด้วยความเฮฮาไม่คิดอะไรแต่ในลึกๆกำลังวุ่นคิดถึงแต่เค้า" หลังจากกำลังเดินทางกลับโรงเรียน ก็ได้รู็ข่าวว่าน้องจากไปไปแล้ว แล้วคุรพ่อกับคูรแม่เล่าให้ฟังว่า "ตอนน้องเค้ากำลังจะไปเค้านอนรอหนูตาละห้อยและมองมาที่พ่อกับแม่รอว่าเมื่อไรหนูจะกลับ จนกระทั่งพ่อกับแม่หนูบอกว่าไปเหอะไปให้สบายอย่าทรมานเลย" และเค้าก็ค่อยๆหลับไปอย่างสงบ นี้เป็นสิ่งที่แสดงว่า "หนูรักเค้ามากและเค้าก็รักหนูมากจนไม่อยากจะจากไป...            

"  แม้ว่า........"

เวลาที่เราอยู่ร่วมกันไม่มากนัก  ฉันประจักษ์รับรู้ถึงความรัก
พูดไม่ได้บอกไม่ได้ไม่สำคัญ  บอกรักฉันในใจก็เพียงพอ

แม้ว่ากลอนจะไม่คล้องเหมือนทุกครั้ง ขอให้ฟังให้นึกและให้คิด
ขอโทษนะเพราะตอนนี้ฉันพูดผิด  แค่อยากคิดพูดรักให้เธอฟัง

"ลาก่อนนะ.... ความรัก"