ผิงอัน
[ มีคนเข้าชม : 6794 ] ชอบ (0)
- ชื่อ: ผิงอัน
- เพศ: เมีย
- อายุ: 11 ปี
- พันธุ์: ปักกิ่ง
นิสัย:
ขี้กลัว ,แสนรู้ ,ซน ,ขี้เล่น ,คุณหญิง ,ฉลาดเป็นกรด ,ขี้ประจบ ,ดื้อ ,เจ้าเล่ห์
ขี้กลัว ,แสนรู้ ,ซน ,ขี้เล่น ,คุณหญิง ,ฉลาดเป็นกรด ,ขี้ประจบ ,ดื้อ ,เจ้าเล่ห์
ชอบ:
ที่ชอบที่สุด ก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องกินล่ะค่ะ ผิงอันเป็นหมาที่กินยากมากกกก จะชอบกินก็แต่ขนม เรื่องอาหารนี่ไม่ต้องพูดถึงเรย คุณแม่เคยพยายามเปลี่ยนอาหารมาทุกยี่ห้อแล้ว รวมไปถึงพยายามเอาอาหารเปียกมาคลุกกับอาหารเม็ดก็แล้ว ผิงอันก็ยังไม่ยอมกัน จนคุณแม่จนปัญญา เรยเอาหมูปิ้ง มาสับๆๆๆๆ ผสมกับอาหารเม็ด โอ้แม่เจ้า!!! ผิงอันกินซะเกลี้ยง ชนิดที่ว่าไม่ต้องล้างชามกันเรยทีเดียว แถมด้วยการนั่งทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ตาโต ขอกินอีก..... คุณแม่ก็เคยบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าเป็นห่วงสุขภาพผิงอัน ถ้ายังกินแต่อาหารคลุกหมูปิ้ง เพราะว่ามัคลอเลสเตอร์รอลสูงมาก มันล้วนๆ กลัวว่านู๋จะเป็นโรคอ้วน แต่พอแม่เปลี่ยนเอาอย่างอื่นมาคลุกให้นู๋ก็ไม่ยอมกินอีก จนตอนนี้ แม่ต้องยอม ซื้อหมูปิ้งมาคลุกให้นู๋กิน ก็มันทั้งอร่อย ทั้งหอม เรยนี่นา ^^
ที่ชอบที่สุด ก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องกินล่ะค่ะ ผิงอันเป็นหมาที่กินยากมากกกก จะชอบกินก็แต่ขนม เรื่องอาหารนี่ไม่ต้องพูดถึงเรย คุณแม่เคยพยายามเปลี่ยนอาหารมาทุกยี่ห้อแล้ว รวมไปถึงพยายามเอาอาหารเปียกมาคลุกกับอาหารเม็ดก็แล้ว ผิงอันก็ยังไม่ยอมกัน จนคุณแม่จนปัญญา เรยเอาหมูปิ้ง มาสับๆๆๆๆ ผสมกับอาหารเม็ด โอ้แม่เจ้า!!! ผิงอันกินซะเกลี้ยง ชนิดที่ว่าไม่ต้องล้างชามกันเรยทีเดียว แถมด้วยการนั่งทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ตาโต ขอกินอีก..... คุณแม่ก็เคยบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าเป็นห่วงสุขภาพผิงอัน ถ้ายังกินแต่อาหารคลุกหมูปิ้ง เพราะว่ามัคลอเลสเตอร์รอลสูงมาก มันล้วนๆ กลัวว่านู๋จะเป็นโรคอ้วน แต่พอแม่เปลี่ยนเอาอย่างอื่นมาคลุกให้นู๋ก็ไม่ยอมกินอีก จนตอนนี้ แม่ต้องยอม ซื้อหมูปิ้งมาคลุกให้นู๋กิน ก็มันทั้งอร่อย ทั้งหอม เรยนี่นา ^^
ไม่ชอบ:
ต้องบอกก่อนเรย ว่าผิงอันน่ะ เป็นพันธุ์ปักกิ่งขาว ขนยาว แถมไม่ชอบอาบน้ำ ทำให้มีปัญหาเรื่องโรคผิวหนัง จนต้องไปฉีดยา และสิ่งที่ไม่ชอบที่สุด ก็เห็นจะเป็นการที่ต้องไปฉีดยานี่แหละ ต้องไปฉีดทุกอาทิตย์เรย ต้องฉีดติดต่อกันตั้ง 3 อาทิตย์แหนะ อาทิตย์ล่ะ 2 เข็ม หมอก็บอกนะว่ามันแสดนิดหน่อย โดนเข็มแรกก็พอทนนะ ความรู้สึกแบบว่า เอ๊ะ หมดกัดหรือเปล่า แต่พอเข็มที่ 2 ร้องลั่นเรย จนคุณหมอต้องรีบดึงเข็มออก พ่อกะแม่รีบโอ๋กันยกใหญ่ "ก็นู๋เจ็บนินา - - "
ต้องบอกก่อนเรย ว่าผิงอันน่ะ เป็นพันธุ์ปักกิ่งขาว ขนยาว แถมไม่ชอบอาบน้ำ ทำให้มีปัญหาเรื่องโรคผิวหนัง จนต้องไปฉีดยา และสิ่งที่ไม่ชอบที่สุด ก็เห็นจะเป็นการที่ต้องไปฉีดยานี่แหละ ต้องไปฉีดทุกอาทิตย์เรย ต้องฉีดติดต่อกันตั้ง 3 อาทิตย์แหนะ อาทิตย์ล่ะ 2 เข็ม หมอก็บอกนะว่ามันแสดนิดหน่อย โดนเข็มแรกก็พอทนนะ ความรู้สึกแบบว่า เอ๊ะ หมดกัดหรือเปล่า แต่พอเข็มที่ 2 ร้องลั่นเรย จนคุณหมอต้องรีบดึงเข็มออก พ่อกะแม่รีบโอ๋กันยกใหญ่ "ก็นู๋เจ็บนินา - - "
เล่าเรื่อง:
ก่อนหน้าที่ผิงอันจะได้มาอยู่กับคุณแม่กะปาป๊า คุณแม่เคยเลี้ยงหมาพันธุ์ปั๊กมาก่อน (ขอเรียกว่าพี่สาวล่ะกัน เพราะพี่เค้ามาก่อน) คุณแม่ชอบพาพี่สาวไม่อยู่ที่ร้านด้วย แต่ว่าร้านของคุณแม่อยู่ติดถนนในซอย คุณแม่ก็ไม่ใส่ใจเพราะพี่สาวจะติดคุณแม่ ไม่ค่อยออกไปไหน จนวันนึงมีเหตุการณ์ที่ทำให้พี่สาวต้องจากคุณแม่ไป นั่นคือ พี่สาวโดนรถทับ โดยที่คุณแม่เห็นแต่ช่วยอะไรไม่ได้ คุณแม่เล่าว่าตอนนั่นคุณแม่ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่กรี๊ดลั่น และร้องไห้ เหมือนคนบ้า เอาแต่กอดศพพี่สาวแล้วร้องไห้ (ตอนนั่นพี่สาวเพิ่งได้ 4 เดือน กำลังน่ารักเรย) แล้วนั่งทรุดอยู่ตรงนั้น ทุกคนต้องรีบมาปลอบ แต่คุณแม่ก็ไม่หยุดร้อง คุณแม่ร้องไห้จนเป็นลมไปเรย ปาป๊าเรยต้องอุ้มไปปฐมพยาบาลกันยกใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาคุณแม่ก็เอาแต่เก็บตัว วันๆก็นั่งทำหน้าเศร้า บางทีก็ร้องไห้คนเดียว จนปาป๊าเป็นห่วง เรยคิดว่าควรจะหาน้องหมาตัวใหม่ เพื่อให้คุณแม่ดีขึ้น ปาป๊าเรยเริ่มหาซื้อน้องหมาตัวใหม่ จนไปเจอรูปผิงอัน กับ พี่สาว อีก 2 ตัว ประกาศขายอยู่หน้าเว็บไซต์แห่งหนึ่ง ปาป๊าเรยเอารูปมาให้แม่จ๋าดู และ ปิ๊ง แม่จ๋าสนใจ และโทรสอบถามกับทางฟาร์ม ตอนแรกที่ฟาร์มเค้าบอกว่ามีคนติดต่อขอเหมายกคอกแล้ว แต่แม่จ๋าก็พยายามขอไว้ ประมาณว่า "ขอเถอะนะค่ะ ไม่ลดให้ก็ได้ แต่อย่าขายให้คัยนะ " และก็ ได้ผลค่ะ คุณแม่นัดไปรับผิงอัน โดยแว้นมอร์ไซต์ไปกะปาป๊า ระยะทางประมาณ 100 กิโลได้ เพื่อไปรับผิงอัน ตอนนั่นผิงอันเพิ่งได้ 1 เดือนเอง ตัวเล็กมาก หน้าตาบ้องแบ๊ว พอพี่เจ้าของฟาร์มเปิดกรง ผิงอันก็ค่อยๆ หมอบๆ คลานๆ ออกมาจากกรง อย่างเจียมตัว ปาป๊าบอกว่า ตอนเห็นผิงอันทำท่าแบบนั้น ผู้ชายอกสามศอกอย่างปาป๊ายังหวั่นไหว ตอนกลับคุณแม่ก็เอาผิงอันใส่ตะกร้า เอาผ้ามาคลุมไว้ กันผิงอันหนาว จนมาถึงบ้าน วันแรกคุณแม่ให้ผิงอัน นอนในห้องด้วย และด้วยความที่ห้องแม่ไม่มีเตียง ผิงอันเรยปีนขึ้นที่นอนได้ (ทีแรกแม่คิดว่าขึ้นไม่ได้หรอก เพราะที่นอนมันสูง แต่ที่ไหนได้...) ผิงอันขึ้นไปปล่อยระเบิดใส่ที่นอน ทุกคนต้องตื่นกันหมด เพื่อเปลี่ยนผ้าปูที่นอนกันใหม่ พอเช้าคุณแม่ก็จัดการหากล่องมาทำเป็นห้องนอนส่วนตัวให้ผิงอัน แต่อยู่นอกห้องของคุณแม่ เพราะผิงอันชอบปล่อยระเบิดซึ่งกลิ่นไม่น่าพิศวาทเอาซะเรย ตั้งแต่นั่นมา ผิงอันก็อดนอนในห้องกะคุณแม่ ตั้งแต่ตอนนั้น จนถึง ตอนนี้ ผิงอันก็อายุ ได้ 8 เดือนแล้ว อ๋อ!!! นู๋ลืมเล่าถึงที่มาของชื่อนู๋ เรื่องก็คือ ด้วยความที่คุณแม่เค้าเห่อนู๋มาก วันก่อนที่จะมารับนู๋ คุณแม่ก็หาข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์ และรู้ว่าที่มาของพันธุ์ปักกิ่ง มาจากประเทศจีน แม่เรยปิ๊งไอเดีย ตั้งชื่อเป็นภาษาจีนซะเรย และเริ่มค้นหาคำที่มีความหมายดีๆ จาก google จนสะดุดที่คำว่า "ผิงอัน" ซึ่งแปลว่า "ความสงบสุข" สุดท้ายคุณแม่เรยเลือกชื่อนี้ ให้กับนู๋นั่นเอง
ก่อนหน้าที่ผิงอันจะได้มาอยู่กับคุณแม่กะปาป๊า คุณแม่เคยเลี้ยงหมาพันธุ์ปั๊กมาก่อน (ขอเรียกว่าพี่สาวล่ะกัน เพราะพี่เค้ามาก่อน) คุณแม่ชอบพาพี่สาวไม่อยู่ที่ร้านด้วย แต่ว่าร้านของคุณแม่อยู่ติดถนนในซอย คุณแม่ก็ไม่ใส่ใจเพราะพี่สาวจะติดคุณแม่ ไม่ค่อยออกไปไหน จนวันนึงมีเหตุการณ์ที่ทำให้พี่สาวต้องจากคุณแม่ไป นั่นคือ พี่สาวโดนรถทับ โดยที่คุณแม่เห็นแต่ช่วยอะไรไม่ได้ คุณแม่เล่าว่าตอนนั่นคุณแม่ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่กรี๊ดลั่น และร้องไห้ เหมือนคนบ้า เอาแต่กอดศพพี่สาวแล้วร้องไห้ (ตอนนั่นพี่สาวเพิ่งได้ 4 เดือน กำลังน่ารักเรย) แล้วนั่งทรุดอยู่ตรงนั้น ทุกคนต้องรีบมาปลอบ แต่คุณแม่ก็ไม่หยุดร้อง คุณแม่ร้องไห้จนเป็นลมไปเรย ปาป๊าเรยต้องอุ้มไปปฐมพยาบาลกันยกใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาคุณแม่ก็เอาแต่เก็บตัว วันๆก็นั่งทำหน้าเศร้า บางทีก็ร้องไห้คนเดียว จนปาป๊าเป็นห่วง เรยคิดว่าควรจะหาน้องหมาตัวใหม่ เพื่อให้คุณแม่ดีขึ้น ปาป๊าเรยเริ่มหาซื้อน้องหมาตัวใหม่ จนไปเจอรูปผิงอัน กับ พี่สาว อีก 2 ตัว ประกาศขายอยู่หน้าเว็บไซต์แห่งหนึ่ง ปาป๊าเรยเอารูปมาให้แม่จ๋าดู และ ปิ๊ง แม่จ๋าสนใจ และโทรสอบถามกับทางฟาร์ม ตอนแรกที่ฟาร์มเค้าบอกว่ามีคนติดต่อขอเหมายกคอกแล้ว แต่แม่จ๋าก็พยายามขอไว้ ประมาณว่า "ขอเถอะนะค่ะ ไม่ลดให้ก็ได้ แต่อย่าขายให้คัยนะ " และก็ ได้ผลค่ะ คุณแม่นัดไปรับผิงอัน โดยแว้นมอร์ไซต์ไปกะปาป๊า ระยะทางประมาณ 100 กิโลได้ เพื่อไปรับผิงอัน ตอนนั่นผิงอันเพิ่งได้ 1 เดือนเอง ตัวเล็กมาก หน้าตาบ้องแบ๊ว พอพี่เจ้าของฟาร์มเปิดกรง ผิงอันก็ค่อยๆ หมอบๆ คลานๆ ออกมาจากกรง อย่างเจียมตัว ปาป๊าบอกว่า ตอนเห็นผิงอันทำท่าแบบนั้น ผู้ชายอกสามศอกอย่างปาป๊ายังหวั่นไหว ตอนกลับคุณแม่ก็เอาผิงอันใส่ตะกร้า เอาผ้ามาคลุมไว้ กันผิงอันหนาว จนมาถึงบ้าน วันแรกคุณแม่ให้ผิงอัน นอนในห้องด้วย และด้วยความที่ห้องแม่ไม่มีเตียง ผิงอันเรยปีนขึ้นที่นอนได้ (ทีแรกแม่คิดว่าขึ้นไม่ได้หรอก เพราะที่นอนมันสูง แต่ที่ไหนได้...) ผิงอันขึ้นไปปล่อยระเบิดใส่ที่นอน ทุกคนต้องตื่นกันหมด เพื่อเปลี่ยนผ้าปูที่นอนกันใหม่ พอเช้าคุณแม่ก็จัดการหากล่องมาทำเป็นห้องนอนส่วนตัวให้ผิงอัน แต่อยู่นอกห้องของคุณแม่ เพราะผิงอันชอบปล่อยระเบิดซึ่งกลิ่นไม่น่าพิศวาทเอาซะเรย ตั้งแต่นั่นมา ผิงอันก็อดนอนในห้องกะคุณแม่ ตั้งแต่ตอนนั้น จนถึง ตอนนี้ ผิงอันก็อายุ ได้ 8 เดือนแล้ว อ๋อ!!! นู๋ลืมเล่าถึงที่มาของชื่อนู๋ เรื่องก็คือ ด้วยความที่คุณแม่เค้าเห่อนู๋มาก วันก่อนที่จะมารับนู๋ คุณแม่ก็หาข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์ และรู้ว่าที่มาของพันธุ์ปักกิ่ง มาจากประเทศจีน แม่เรยปิ๊งไอเดีย ตั้งชื่อเป็นภาษาจีนซะเรย และเริ่มค้นหาคำที่มีความหมายดีๆ จาก google จนสะดุดที่คำว่า "ผิงอัน" ซึ่งแปลว่า "ความสงบสุข" สุดท้ายคุณแม่เรยเลือกชื่อนี้ ให้กับนู๋นั่นเอง
- [Gallery] 6 พฤศจิกายน 2556
- [Gallery] 15 ตุลาคม 2556
- [Gallery] 11 ตุลาคม 2556
- [Gallery] 8 ตุลาคม 2556
- [Gallery] 8 กรกฏาคม 2556